Gezellig gefeest en een super gave excursie!!!

Hallo allemaal,

Hier is dan na twee weken, na mijn vorige bericht weer een nieuw bericht. Ik wou het zondag doen maar… ik was pas 15.45 uur wakker. En ook nog niet eens uit mezelf, nee Nicol heeft mij wakker moeten maken. Maar ik zal even bij het begin beginnen.

Als eerste zal ik even iets vertellen over ons afstuderen. Zoals ik al verteld heb, hebben we in de eerste week dat we hier waren een gesprek gehad met meneer Comvalius en mevrouw Echtalt. In dit gesprek vertelden zij ons wat onze stage was. We dachten stage? We moeten afstuderen!!! Tuurlijk willen we ook graag stage lopen maar we waren veel benieuwder naar ons afstudeeronderwerp. Toen we hier naar vroegen kregen we een beetje het idee dat dit niet bekend was. Ook kregen we een beetje het idee dat ze er niet zoveel rekening mee hadden gehouden dat we nog een onderwerp moesten hebben. Nou maar om een verhaal kort te houden (wat denk ik weer niet lukt, haha) gaat ons onderwerp wel over schoolgaande ouders. Meer kan ik er nog niet echt over vertellen want… Op de school waar we stage lopen de SPI (soort van PABO) hebben we een gesprek gehad. Op de school was dus ook nog niet echt bekend wat we zouden gaan doen. Uit het gesprek is gekomen dat we ons aansluiten bij het decanaat. Met hen hebben we ook een gesprek gehad. Zij voeren, wanneer dit nodig is, met de leerlingen een gesprek. Dit kan over van alles gaan, psychische problemen, gezinsproblemen, zwangerschap, nier meer gemotiveerd zijn om naar school te gaan enz. Maar wat blijkt nu, zover we nu kunnen zien. Wanneer leerlingen een gesprek willen doen ze dat meestal met de leraar of lerares waar zij zich het veiligst bij voelen of ze hebben een gesprek met hun klasse- leraar of lerares. Dus zo heel veel gesprekken heeft het decanaat niet. Dit betekend voor ons dat er niet zoveel werk is. Naast deze gesprekken moeten we dus nog ons onderzoek doen. Maar in ons voor onderzoek lopen we ertegen aan dat het nog niet helemaal duidelijk is wat de school van ons verwacht. Gisteren hebben we even met de directeur om tafel gezeten om toch iets meer duidelijk te krijgen van het onderwerp en om te kijken hoe hij tegenover het onderwerp staat. We gaan onderzoeken waarom de leerlingen een kind willen. En aan de hand daarvan gaan we waarschijnlijk een preventieve voorlichting opzetten.
Vanmiddag willen we beginnen met het schrijven van ons onderzoeksplan.

In het volgende stuk vertel ik jullie momenten die het leukst zijn want als ik van iedere dag wil vertellen wat ik gedaan heb word het wel een heel lang verhaal.
Ik zal beginnen bij donderdag 4 december. De bedoeling was om te gaan zwemmen :S . Dus om ongeveer kwart voor 10 zaten wij op ons fietsje, richting centrum, in hotel Torarica zouden we kunnen zwemmen hadden we ons laten vertellen. Toen wij onze handdoek op het ligbed hadden liggen dachten we voordat we al ons spullen (boekjes, drinken enz.) uitstallen gaan we even vragen waar we moeten betalen. Dit hadden we nog niet gedaan, we konden namelijk zo door lopen. Wat bleek we mochten hier niet meer zwemmen. De vorige stagiaires hadden het ‘verprutst’. Er waren namelijk studenten geweest die altijd zo doorliepen en niet betaalden. We konden dus onze spullen weer inpakken om weer te gaan. We waren nog wel even zo snugger om te vragen waar we dan wel konden gaan zwemmen. Bij zwembad Parima aangekomen konden we nog niet zwemen want het was tot 13.00 uur alleen maar open voor scholen. Oké… dan gaan we eerst ergens wat drinken bij Zus en Zo we hadden namelijk gehoord dat je daar wel goed kon zitten. Op weg daar heen kwamen we langs het reisbureau Mets. Aangezien we toch nog tijd genoeg hadden dachten we ‘even’ langs te gaan om te kijken wat we allemaal kunnen gaan doen de aankomende 5 maand. Nadat we de info hadden gekregen liepen we terug naar onze fiets. Maar wat was nu het geval. We kregen ons slot niet meer open. En dit was al ons tweede slot in een week. De eerste had het al begeven, wou ook niet mee open :@. Toen dachten we dan halen we een flink slot waar we onze fietsen mee aan elkaar kunnen maken. Na veel gepruts hebben we het opgegeven. Er stond een bewaker buiten en die hebben we gevraagd maar ook hij kreeg hem niet open. Hij vroeg zich af of we wel de goede sleutel gebruikten. JA, dat doen we wel!!! Hij naar binnen om vet aan de sleutel te doen maar het mocht niet baten. Ook hij heeft de moed opgegeven en heeft een man van Mets gevraagd. Dit was een Nederlandse man. Ook hij kreeg hem niet open en vroeg zich af of we wel de goede sleutel gebruikten. JA, dat doen we wel!!! Al die tijd stonden we natuurlijk ook nog pal in de zon dus het zweet gutste van ons af. We zouden maar even mee naar binnen lopen om te gaan bedenken hoe we dit zouden oplossen. Op naar binnen stond ik lekker met mijn slippers in de hondenstront te dansen. Ja, hoor dat kon er ook nog wel bij!!! Dat werd dus eerst even schoenen poetsen. Een oplossing voor ons probleem was nog niet zo snel gevonden. De Nederlandse man gaf niet op en heeft het nog eens geprobeerd maar het mocht niet baten. Een dikke klei langs de weg heeft uiteindelijk de oplossing gegeven. Na flink met de steen op het slot te hebben geslagen ging hij kapot en konden we hem open maken (dit gaf natuurlijk grappige foto’s :P ). Na de man vriendelijk te hebben bedankt, hebben we onze rit naar Zus en Zo voortgezet want nu hadden we wel heel veel dorst en honger want ondertussen was het al half 1. Na lekker te hebben gegeten en gedronken zijn we terug gefietst naar het zwembad waar we ongeveer om half 3, 3 uur waren. Maar het zwemmen konden we wel vergeten want ja tussen 15.00 en 17.00 zat het zwembad dicht zagen we op een papiertje staan… Het zwemmen konden we dan wel vergeten maar het nat worden niet. Want net toen we verder wouden fietsen begon het te plentsen!!! Om ongeveer half 4 waren we thuis gezwommen hadden we niet maar nat waren wel. Dan maar even douchen maar… ook hier is weer een maar. Want we hadden geen stroom meer. Geen stroom geen water. Beneden hadden we het wel even doorgegeven. Zij zeiden dat we de stekkers overal even eruit moesten halen. Zo gezegd zo gedaan. Maar toen het om half 7 donker begon te worden hadden we nog geen stroom, dus ook geen licht. Dan maar even weer vragen maar… er was niemand beneden!!! We zijn toen naar de buren gegaan. Daar woont de broer van de vrouw waarvan wij huren. Toevallig kwam Ratj (de zoon van de vrouw waarvan wij huren, die zijn bedrijf naast ons huis heeft) langs. Hij heeft ons uit de brand geholpen, dit heeft een mooi stukje film opgeleverd. Wat en dag! ’s Avond zijn we naar Zus en Zo geweest voor een film avond. De film was niet zo leuk maar verder was het wel gezellig.

Voor vrijdag en zaterdag avond waren we uitgenodigd voor een bruiloft. Wij konden met de mensen van beneden mee (waarvan wij huren). Van haar zoon, de vrouw en daar weer de broer van ging trouwen. Ze nodigen mensen hier heel breed uit. En als er dan nog twee mensen meer mee komen is geen probleem. Hindoestanen trouwen drie dagen. De eerste twee dagen viert de bruid met haar familie en vrienden bij haar huis en de bruidegom viert in zijn huis met zijn familie en vrienden. De derde dagen gaan weer alle familie en vrienden naar de bruid of bruidegom. Wij waren bij de bruidegom halverwege de derde avond gaat de bruidegom met zijn vader, broers en zwagers naar de bruid waar ze vervolgens gaan trouwen. Alle vrouwen incl. moeder en zussen blijven in het huis van de bruidegom. De bruiloft bij de bruid duurt dan tot 09.00 uur ’s ochtend (4de dag) en dan gaan ze naar de bruidegom en daar kan dan iedereen komen om te feliciteren. Het feest bij de vrouw moet nog mooier zijn. We moesten daar zeker nog een keer mee naar toe.
Deze feesten gaan gepaard met veel rituelen, muziek en eten, heel veel roti en rijst. Ze eten alles met de handen. Ook de rijst met saus. Dat was even wennen want dit is ons nu juist afgeleerd. Vroeger wouden we graag met de handen eten en mocht het niet, dan was het; “Niet met je handen, gebruik je mes en vork”!!! En nu moesten we dus met de handen eten, we konden er niets van! Iedereen zat heerlijk met de hele rechte hand ( links is onrein) in het eten te prakken. Wij probeerden met twee vingers zo goed als het ging ons eten naar binnen te werken. Dit zag er voor iedereen heel maf uit ;) .

Door de week zijn we weer naar stage geweest. Ook zijn we langs een paar tour operators langs gegaan om info in te winnen. Bij Orange tours hebben we toen voor zaterdag een excursie naar Berg en Dal geboekt. We gaan dan hiken, kajakken, en met kabelbanen van de ene boom naar de andere boom.

Zaterdag 13 december om 06.00 uur in de ochtend ging onze wekker. Even wakker worden onder onze koude douche (in de ochtend is het wel extra koud zeg!!!) want om kwart voor 8 moesten we bij Orange tours zijn. Samen met nog twee meiden, Marlies en Maartje werden we door een busje opgehaald. We moesten nog even door de stad want Marlies was haar wandelschoenen vergeten en we moesten Yuri nog ophalen. Hij zou ook mee doen aan de excursie maar was niet bij Orange tours. Wat bleek hij wist niet dat het door ging, ze waren hem vergeten te bellen dus hij werd om 8 uur uit zijn bed gebeld.
Berg en Dal ligt 86 km ten zuiden van Paramaribo. De weg er naar toe is (nog) onverhard wat een hele boel gewiebel in het busje opleverde. Na ongeveer 2 uur rijden waren we in Berg en Dal. Het ligt aan de Suriname rivier. Op het terrein staan nog een aantal slavenhuisjes, uit de slaventijd. Berg en Dal kenmerkt zich door het super mooie berglandschap waar de Suriname rivier tussen door slingert. De excursie begon met 2 uur hiken. Dit was een zware, hele warme maar zeer geslaagde wandeling, door de ongerepte natuur. We zijn helemaal naar de top van de berg gelopen. De jonge man wie ons begeleide met de hike heeft veel verteld over wat er vroeger allemaal afgespeeld heeft. Hij woont zelf dicht bij Berg en Dal. Hij kon veel uit eigen ervaring vertellen. Na het hiken hadden we een kleine pauze. Nicol en ik hebben ons toen maar eerst even omgekleed. We hadden namelijk de lange broek aan gedaan. We hadden gedacht dat we in het bos heel veel last van muggen zouden hebben maar dat viel mee. En omdat het knetters warm was moest de lange broek uit!!!
Na de pauze gingen we naar de kabelbanen. Als eerste werden we in onze tuigjes gehesen :D . We kregen als eerste uitleg over hoe alles werkt. Je hangt aan een kabel. Zelf zit je in een tuigje. In je rechte hand krijg je een leren soort van handschoen waar je mee moet remmen. Je moet je dan optrekken aan de kabelbaan. Ik heb de jongen wie ons ging begeleiden maar even verteld dat is af en toe last van hoogtevrees heb :S . Was geen probleem als het niet wou kon ik samen met hem gaan. We moesten weer een stuk de berg oplopen. En daar was de eerste kabelbaan. Ik kreeg het wel een beetje spaansbenauwd van de hoogte hihi!!! Er zijn 10 kabelbanen. Je vliegt van het ene platform naar het andere. Je komt dus niet meer op de grond. Je hangt ergens hoog in de bomen. Het op het platform staan vond ik direct al een beetje eng. Het is iets van metaal waar je zo door heen kunt kijken +o) . Als ik maar een keer van het platform af was vond ik het heel gaaf. Maar dan moet je bij de volgende boom weer het platform op. De kabelbaan eindigt in de volgende boom laat maar zeggen. Beetje lastig uitleggen :S . Ik vond het super gaaf. Alles draaide om platform 7. Dit is het hoogste platform 35 meter!!! En die kabelbaan is ook het langste namelijk 174 meter lang over de Surinamerivier. Ik zou als eerste gaan om Nicol aan de overkant te filmen. Maar toen ik daar dus zo stond durfde ik niet meer. Ik heb echt heel lang staan twijfelen maar nee ik durfde niet alleen. Was niet erg ik kon wachten tot het laatste en dan kon ik samen met de jonge man die ons begeleide. Iedereen was weg en toen was mijn tijd aan gebroken. Nou het angst zweet brak me los!!! De jonge man vroeg of ik wou filmen leek hem wel mooi en goed. Nou dat wou ik wel. Ik hoefde toch niet te remmen dus ik had een hand vrij. Nou die film is heel chenat!!! Heel veel gehijg en gepuf en een paar traantjes want ik durfde het platform niet af. Het moest er toch van komen en toen ik een keer hing was het super!!! Een maal op het volgende platform aan gekomen stond ik helemaal te trillen maar ik vond het super gaaf dat ik het gedaan had!!!
Na dit avontuur hadden we een lunch pauze waarna we hebben nog gekayakt hebben. In de kreek (zij stukje van de Surinamerivier) konden we kaaimannen spotten. Jammer genoeg hebben we ze niet gezien!!!
Op de terug weg hebben we adressen uitgewisseld met de Marlies, Maartje en Yuri. ’s Avonds zouden we samen uit gaan om half 2 ’s nachts hadden we afgesproken (begint hier heel laat), dus we konden nog mooi even slapen.
Maar een keer thuis gekomen werden we direct door de onder buurvrouw gevraagd voor een bruiloft. Dit was weer een hindoestaanse bruiloft maar dit keer van een vrouw!! Dat moesten we nog zien. Dus dat werd snel douchen en afbellen bij de anderen. Een uur later zaten we dus al in de auto. Geen tijd om ff te slapen dus. Nou het feest was heel gezellig. Er werd veel gedanst. We hebben barcardicola gedronken. Sterk pfff!!! Eentje was genoeg kon hem direct voelen!!! 6 uur in de ochtend lagen we in bed. We waren dus 24 uur op geweest. Ik was knetters moe. Dat was dus de reden waarom ik zondag zo laat uit bed was. Nicol heeft me ook nog wakker moeten maken anders was ik nog niet wakker geweest. Ratj de zoon van de vrouw waarvan we huren vroeg of we mee wouden naar zijn perceel verder in Suriname. Ik moest me dus heel snel douchen (was wel direct wakker onder de koude douche). Een half uur later zat ik dus in de auto en nog een uur later zat ik aan de Commewijnerivier met een glas rum cola in mijn hand. Want ja dat moesten we proeven, specialiteit van Suriname!!! Ratj is daar een onwijs groot hij aan het maken aan de Commewijnerivier. Achterin wil hij een strand maken met palmbomen aan de rivier. Ook krijgt hij daar nog een zwembad en het huis nou dat word super groot!!!

Gisteren zijn we nog even naar stage geweest en ’s avonds hadden we een verjaardag van meneer Comvalius, wie ons begeleid. Hij werd 70 jaar. We hadden eerst een kerkdienst. Daarna lekker eten en veel dansen!!! Heel gezellig!!!

Nou nu stop ik hoor wat ik zie het wel weer het is een super lang verhaal geworden. Vinden jullie het vervelend dat het zo lang is? Want dan kan ik daar de volgende keer rekening mee houden.

Ik spreek jullie snel.
Liefs Femke