Onze eerste belevingen in Suriname

Woensdag 26 november was het dan eindelijk zo ver we vlogen voor 5 maand naar Suriname. Om 04.45 kwamen mijn ouders en mijn zusjes mij en Martijn ophalen om naar Nicol te gaan. Om 07.30 waren we op Schiphol. Daar hebben we als eerste onze koffer gesjield om vervolgens in te checken. Ik had mijn koffer een paar kilo te zwaar dat had ik thuis al gewogen. Ja, ja, ik weet het, ik heb vast weer te veel mee… maar ja… ik dacht… voor 5 maand heb ik dit alles wel nodig, dan moet het maar wat kosten. Maar wat ik niet wist, ARBO technisch gezien mocht hij maar 32 kilo wegen en tja… daar zat ik natuurlijk weer over heen… :S
Ik moest mijn koffer weer open halen om er wat uit te halen. En dit moest natuurlijk in de handbagage gepropt worden :P…

Na het inchecken was het wachten, wachten en nog een wachten om vervolgens van iedereen ‘afscheid’ te nemen. Ik voelde me niet zo lekker van het wachten op het moment van afscheid, daar ben ik niet zo goed in heb ik wel gemerkt. Ik voelde me opgelaten door alle traantje die ik zag en zelf heb gelaten. Nu zeg ik nog heel positief, jongens het komt allemaal goed over 144 dagen zijn we al weer terug.
Een maal in de gate ging het allemaal direct lekker op zijn Surinaamse, henig an… We moesten eerst 3 kwartier in de rij staan om door de controle te gaan naar het vliegtuig. Wij waren niet de laatste die het vliegtuig in moesten dus in het vliegtuig was het ook weer wachten geblazen. Om 12.00 uur, in plaats van 11.00 uur, gingen we de lucht in. Voordat we de lucht in waren had ik het boekje wat ik van jullie gekregen heb al bijna uit.
HEEL ERG BEDANKT ALLEMAAL HEEL ERG LIEF (K)!!!

De vliegreis en tijd op zich viel me mee. We kregen 2 keer warm eten en goed te drinken. Allen die turbulentie… dat zit echt tussen je oren. Eerst viel het nog wel mee maar toen er achter ons bijna een vrouw flauw viel en er veel paniek ontstond dacht mijn onbewust ik, ja hallo dit vind ik niet fijn. Mijn maag ging op zijn kop staan en ik kreeg het heel warm o jee nu ga ik flauw vallen. Dit zit echt tussen je oren. Dus ik heb mijn irrationele gedachten maar even om gezet in rationele gedachten zoals we op school geleerd hebben in de les van de RET… haha! Ik heb muziek opgezet en toen ging het al een stuk beter, ik ben niet flauw gevallen en mijn maag werd ook weer rustig.

Om 16.45 uur (20.45 uur NL) zijn we geland op Zanderij. Pff wat warm zeg, +/- 35 graden!!! Alle koffers werden met de hand in wagentjes gepakt om vervolgens met de hand op de lopende band te zetten waar de reizigers hun eigen koffer van af konden pakken. Onze koffers zaten uiteraard in een van de laatste karretje dus ongeveer een uur later hadden we onze koffers en zijn we naar buiten gelopen. Hier werden we door veel Surinaamse mensen opgewacht die ons wel even naar Paramaribo wouden brengen. Meneer en mevrouw Comvalius stonden ons op te wachten en hebben ons met de auto naar ons appartement gebracht. Onder weg hebben we onze ogen uit gekeken. Hele mooie bomen, stuiken en planten in allerlei kleren omringt door heel veel rommel. Alles wordt zo langs de kant van de weg gegooid en of gezet, straat honden trekken alles los en zo ligt het overal langs de weg. Houten huisjes, in onze ogen al bijna hutjes waarvan je denkt woont daar nog iemand, staan naast grote huizen. En dan het verkeer. Er wordt links gereden dus dat is even omschakelen hebben we al gemerkt, we fietsten namelijk al aan de verkeerde kant van de weg oeps…! En dat getoeter ‘niet normaal’. Iedereen toetert naar elkaar en waarom dat is nog de vraag. Onderweg naar ons appartement heb ik verschillende keren gedacht o dat gaat niet goed… ik hield af en toen mijn hart vast!!!
Na ongeveer een uur ander half uur rijden kwamen we bij ons appartement. Een vrij groot stenen huis waarvan de bovenverdieping voor ons is. De mevrouw waarvan we het huren woont onder ons. Ze heeft ons meegenomen naar boven om ons rond te leiden. Direct werden we erop gewezen dat we onze schoenen uit moesten doen in huis, wat wij dus niet gedaan hadden. Je leest het wel en je weet het ook wel maar je denkt er zo snel niet aan.
Voor Surinaamse begrippen hebben we, denken we, een vrij luxe appartement die nodig een hele grote schoonmaakbeurt nodig heeft. We hebben een 3 kamer appartement. Met een vrij grote woonkamer met een hele grote hoekbank erin waar we wel met 10 man op kunnen zitten. Een vrij grote keuken met magnetron, oven, kookplaat, waterkoker en rijstkoker ( we hebben vrijdag ochtend en zaterdag middag de hele keuken onder handen genomen, wat vies vonden wij!!!) Een wc met aparte douche met koud water bleek de volgende ochtend, je wordt er wel goed wakker van. 3 slaapkamer en een vrij groot balkon. Ruimte genoeg dus logees, uit Nederland, zijn van harte welkom.

‘s Avonds hebben we nog even wat gedronken en gekletst. Om 21.30 (01.30 uur NL) zijn we naar bed gegaan. Wat slapen naar zo’n lange dag.

De mevrouw waar we ons huis van huren is heel aardig. Ze willen veel voor ons regelen. Haar zoon heeft een bedrijf naast ons appartement. Hij heeft daar internet. Hij gaat maandag een vriend vragen of hij het internet van zijn bedrijf door kan trekken naar ons appartement. We krijgen dan misschien 24 uur per dag internet. Internet met telefoon tikken is volgens hem ouderwets (waarschijnlijk loopt hij voor).
Ik heb nog veel meer te vertellen, ons fiets verhaal van het kopen van fietsen tot het fietsen hier in het verkeer maar dan word het verhaal wel heel erg lang dus ik stop er voor nu mee de rest lezen jullie de volgende keer.

Doeg, doeg,
Tot de volgende keer.

Liefs Femke