Isadou, boto pasi, kaaimannen en gefeest!!!

Hallo allemaal,
Hoe gaat het in het koude Nederland? Allemaal al op de schaatsen gestaan? Wel een verschil zeg met hier. Bij jullie is het -10, hier is het minstens 30 graden. Zag net op het nieuws dat het bij jullie weer aan het dooien is, jammer? Wij hebben vorig weekend ook voor het eerst kunnen zeggen dat we het koud hadden. We zaten/ zitten namelijk midden in de kleine regentijd (onze taxichauffeur zegt dat de droge tijd alweer op komst is). Ik zal even bij het begin beginnen.
Vorig weekend zijn we met 7 studenten op trip geweest. Helga, Martijn, Remco, Alexandra, Carina, Nicol en ik zijn naar Boto pasi geweest. Vrijdag ochtend werden we om 09.00 uur i.p.v. 08.00 uur opgehaald door Alton. Haha, het Surinaamse uurtje we kunnen er haast standaard rekening mee houden. Nadat we alles in de bus gepakt hadden kon het avontuur beginnen. Als eerste moesten we ongeveer 4 uur in de bus over de Afobakkaweg. Dit is een bauxiet weg en in de regentijd is het nog erger rijden dan over een zandweg die nat is. Na 4 uur hobbelen kwamen we aan in Atjoni. Vanuit hier gingen we verder met de boot naar het vakantie eiland Isadou (we gingen niet direct door naar Boto pasi omdat dit te ver reizen zou zijn). Het is echt super lekker om op een bootje te zitten, heerlijk in de zon een lekker wind en dan natuurlijk niet te vergeten de onwijs mooie natuur!!! Na ongeveer 3 kwartier varen waren we op Isadou. Dit is een prachtig vakantie eiland om legen door de Surinamerivier. Het eerste wat we dan ook zijn gaan doen was zwemmen. We hebben heerlijk in de soela’s gelegen (soort van natuurlijke jacuzzi’s). Brr het water was wel iets kouder dan bij de Minavallen. Na het zwemmen stond het eten voor ons klaar. Alton had rijst met kip en wilde zwijn voor ons klaar gemaakt. Hmm echt super lekker, koken kunnen ze hier wel!!! Naast Isadou ligt het dorpje Jaw Jaw waar we na het eten een dorps wandeling hebben gemaakt. Ons werd als eerst verteld dat we niet zomaar foto’s van de mensen hier mochten maken. De mensen denken dat wanneer er een foto van hun gemaakt word er een stukje van hun ziel weggenomen word. Ook zagen we hoe hoog het water juni/juli 2008 had gestaan. Er was toen een waterramp in het binnenland van Suriname. Echt onvoorstelbaar dat het water zo hoog heeft gestaan. In het dorpje heb ik mijn ogen uitgekeken. Ze leven hier echt nog van de natuur. Een keer in de tijd gaan ze naar de stad om rijst, zout, bloem en suiker. Dit zijn zo ongeveer de basisingrediënten van alles wat ze hier maken. We zagen vrouwen en kinderen baden in de rivier en hun afwas doen in de rivier. De mannen waren jagen. Alton vertelde dat vrouwen hier veel kinderen hebben en dat zij degene zijn die het gezin onderhouden. Je zag deze vrouwen ook echt hard werken. De vrouwen hier zijn echt super sterk. Ze lopen met van alles op hun hoofd. Uit het bos kwam een vrouw met een bos takken/ boomstammen op haar aan lopen echt super knap hoe ze dat doen. In het dorp zagen we kleine houten huisjes waar de mensen wonen. Wat heel erg op viel was dat de deuren heel laag waren. Ze maken de deuren zo laag omdat ze geloven dat boze geesten heel lang zijn en zo niet binnen kunnen komen. Aan het einde van onze wandeling begon het knetters maar dan ook knetters hard te regenen. We moesten rennen om ergens te schuilen maar helaas het was al te laat. Binnen een paar minuten waren we kleddertjes nat. Naast de regen onweerde het ook onwijs. Ik heb echt nog nooit zoiets gezien, zulke harde regen en zulke harde onweer. Met ons alleen hebben we nog even een regendans gedaan. Nu we toch een keer nat waren hebben we er maar even mooi een zooitje van gemaakt. Het zag er niet naar uit dat het nog zou gaan stoppen met regenen dus na een tijdje hebben we maar besloten om door de regen terug te varen naar Isadou. Nadat we ons omgekleed hadden en samen wat aan het drinken waren hoorden we een aantal schoten achter onze hut. Er stonden allemaal mensen bij elkaar. Wat bleek er lag een slang en wel een giftige. Deze schoten ze dood met een luchtbuks. Het was een vel groene niet een al te dikke slang waar ik de naam van kwijt ben.
De volgende dag na het ontbijt zijn we gaan zwemmen met zwemvesten aan. We sprongen aan de ene kant van de rivier in het water en lieten ons mee slepen met de stroomversnelling. Het was net als een wildwaterbaan maar dan in het echt. En dit was te merken toen ik met mijn knie op een rots botste . Oeps de randen zijn hier niet zo mooi afgewerkt als bij de wildwaterbaan in Center Parks!
Na dit avontuur zijn we verder gevaren naar Boto pasi. Hier zouden we back to basic gaan. We hadden natuurlijk niet voor niets een hangmat gekocht. We sliepen in het bos aan de rand van de Suriname rivier. Hier hadden ze een aantal hutten neer gezet waar je, je hangmat kunt ophangen om droog te slapen. Er was een wc waar een emmer water naast stond waar je mee moest doortrekken en er was een kleine keuken. Er was geen stromend water en stroom. Om licht te hebben moesten we dus houd sprokkelen om een kampvuur te maken. En voor het douchen moesten we in de rivier. In het begin van de avond gingen we kaaimannen spotten!!! In het donker gingen we met ons alleen in de boot op zoek naar een kreek met kaaimannen. In de kreek aangekomen zag Alton al direct een kaaiman. Nou dat werd voor ons wel ff goed zoeken in het donker. Het enige wat je namelijk kon zien waren zijn ogen en toen ineens… sprong er een weg. Pff dat was even schrikken. De jongens wilden er graag een vangen helaas is dit niet gelukt. Na het kaaimannen spotten zijn we nog even naar het dorpje Boto pasi gegaan. Hier hebben we een dorpswandeling gemaakt. In het dorp was een feestje gaande hier hebben we ons natuurlijk even bij aangesloten. Echt grappig om te zien zeg dat het dansen er hier met de pap lepel ingegoten word. Wat dansen zeg die kinderen!!! ’s Avonds hebben we bij het kampvuur onze watermeloen die we de dag ervoor bereid hadden met Bacardi (je maakt een klein gat in de watermeloen waar precies een flesje Bacardi op de kop in kan en deze laat je dan een dikke dag staat en dan mengt zich de Bacardi in de meloen) op gesmikkeld. Mijn eerste nacht in de hangmat is me eigenlijk goed bevallen. Het enige waardoor ik niet super goed geslapen heb is het feit dat ik eigenlijk wel heel nodig naar de wc moest. Maar aangezien de wc nog een stukje lopen was naar achter het bos in, in het pikke donker was durfde ik niet alleen. Dit resulteerde in een ochtendsprint naar de wc toen het licht begon te worden.
De volgende ochtend na het ontbijt zouden we een boswandeling gaan maken. Alleen hiervoor hebben we geen toestemming gekregen van het dorpshoofd omdat het regentijd was en het dan te gevaarlijk is 1 omdat het super glad is en 2 omdat er dan veel slangen zijn. Als vervanging voor de boswandeling zijn we naar de medische post geweest. Deze medische post is nog vrij nieuw. Er lag een vrouw die de dag ervoor een baby gekregen had echt lief joh. Wat ik mij af vroeg was of ze hier ook een tandarts hadden. Het antwoord op deze vraag is nee, de dokters doen het hier zelf hiervoor krijgen ze een soort van cursus. Op de terug weg van onze wandeling begon het weer knetter hard te regenen. Het gevolg hiervan was dat ik toen we terug waren bij ons slaapplaats mijn laatste droge broek aantrok. Maar ja dit was natuurlijk niet onze laatste bui want op de terug weg naar Atjoni heeft het de hele weg geregend. Dit was dus het moment dat wij voor het eerst konden zeggen dat we het koud hadden. We zaten in het bootje handdoeken over ons heen (bij de Minavallen hadden we nog een dekzeil dat lijkt dan wel niet zo handig maar je blijft tenminste droog) zeik nat, geen zon, een koud windje (je bent nat dus dan is dat best koud) voor ons uit te kijken in de hoop dat we Atjoni zagen. Na 3 uur was het dan eindelijk zover Atjoni was in zicht AHOI!!! Nadat we ons omgekleed hadden (ik had nog een droge korte pyjamabroek, een hemdje en een vest) begon onze 4 uur durende rit met de bus. Mijn god wat was de weg slecht. We glibberden over de weg. Omdat er zoveel water op de ‘weg’ lag waren de kuilen ook super moeilijk in te schatten. Een keer was hij zo diep en onverwachts dat ik met mijn kop tegen het plafon van het busje aan kwam en het was helemaal geen laag busje. Tegen 22.00 uur waren we helemaal gesloopt en vermoeit terug van een super gaaf weekend!!!
Afgelopen week was onze laatste vakantie week. We zijn heel veel met school bezig geweest. Tja het lijkt dan wel soms niet zo maar uiteindelijk zijn we hier nog steeds voor ons afstudeeronderzoek. Tja, dachten we gisteren nog aardig goed op te schieten net hebben we weer feedback gehad en alles valt weer in elkaar. Het probleem is dat we een preventieplan of begeleidingsplan zouden gaan opzetten voor studerende moeders. Maar de SPI waar we stage lopen wil dit niet. (normaal komt een vraag van de stageplek maar dat is dus al het probleem waar het verkeerd is gegaan ons onderwerp komt uit de lucht gegrepen toen ze er hier achter kwamen dat we niet kwamen stage lopen maar voor een onderzoek er is dus geen overleg geweest met de SPI, heel handig!) Nu is het dus eigenlijk nog steeds de vraag wat we nou eigenlijk precies gaan doen. Met de gekregen feedback wouden we naar meneer Comvalius want uiteindelijk gaat hij over het onderwerp is ons verteld. Maar dat kan ook niet want daar mogen we alleen heen voor de intervisies 1 keer in de maand. Meneer Comvalius wil wel meer maar school vindt dat niet nodig… Dus het schiet allemaal lekker op!!! En dan te bedenken dat ik er gister nog vrij positief over was…
Donderdag avond zijn Helga, Nicol en ik naar de Zanzibar gegaan. De jongens gingen met Alton kaaimannen (kleine soort van krokodillen) vangen en wij waren niet welkom want het was een geplande mannen avond :P Bij de Zanzibar hebben we even lekker een paar cocktails gedronken. Die cocktails zijn daar zo lekker hé!!! Vervolgens zijn we naar Havanna Lounch geweest. Voor 01.00 uur wordt hier veel salsa gedanst na 01.00 uur wordt er ‘gewone’ muziek gedraaid. Het is er altijd super gezellig. We hadden het niet super laat gemaakt want Helga moest de volgende morgen om half 6 weer uit bed. Nicol en ik zaten na het uitgaan nog ff lekker op ons balkonnetje wat te drinken toen we gebeld werden door de jongens. Ze hadden een kaaiman gevangen en deze hadden ze meegenomen naar huis. Hij zat nu in de wasmachine. Nou zelf met een flinke borrel op was dit moeilijk te geloven!!! Een beetje licht in mijn hoofd vroeg ik mij af hoe ze daar nu een kaaiman in konden stoppen. Dat past toch nooit. Zetten ze dat ding rechtop ofzo?... Nic dat kan nooit, het is gelul!!! Nadat we er een nachtje over geslapen hadden en hen vervolgens nog eens hadden gebeld bleek toch echt dat ze een kaaiman in de wasmachine hadden. Dat moesten we zien op naar Helga, Martijn en Remco!!! Wat we daar aantroffen was natuurlijk wel een komisch gezicht. Gister avond had ik mij natuurlijk nog niet bedacht dat het ook een kleine kaaiman kon zijn. Maar dat was dus het geval. Ja, met staart en al was hij misschien wel een meter lang maar dat kan je natuurlijk een beetje oprollen. Maar bij de jongens rees, nu pas ja lekker handig haha, de vraag omhoog wat gaan we ermee doen? De keuze was, weer vrij laten, op eten, of naar de buurman brengen die kweekt ze. Op eten bleek niet handig. Je kunt namelijk alleen de staart maar eten en tja al je maar een kleine hebt heb je niet veel vlees aan de staart. De buurman deed niet open dus hij moest weer terug naar de kreek en dat kon nog niet direct want degene wie zou rijden kon pas later. Maar hij moest wel uit de wasmachine want dat begint natuurlijk aardig te stinken zo’n beest in de wasmachine, vooral als hij gaat poepen!!! Nou met een touw hebben ze het beest kunnen vangen en tja toen moesten we hem natuurlijk ook ff wast maken. Nou het zweet brak me aan alle kanten uit. Want als je de kop niet goed genoeg vast houd bijt hij. En die beesten kunnen aardig bijten je bent zo je vingers kwijt. Maar het is gelukt en trots als ik ben sta ik er mee op de foto!!!
Vrijdag avond hadden we onze tweede salsales. Errug leuk!!! De man wie ons de les geeft is erg grappig wat voor hilarische momenten zorgt. Zo was Nicol vrijdag mijn man. Je moet erg dicht tegen elkaar aan dansen wat als gevolg kan hebben dat de vrouwen iets voelen bij de mannen… Dus als ik zo wat voelde bij Nicol wist ik ervan!!! Nou Nicol en ik hebben echt de slappe lach gehad om van allerlei kleine lullige dingen tja zo gaat dat hé bij de slappe lach. De vraag was alleen hoe komen we ervan af want elke keer als we elkaar nog maar aankeken lagen we alweer in de deuk. Gelukkig moesten we halverwege de les ruilen. Was maar goed ook want van opletten kwam niets. s’Avonds zijn we met een hele groep mensen (o.a. van dansles zijn namelijk allemaal Nederlanders of Belgen) naar Zsa Zsa Zsu geweest. Tot in de vroege ochtenduurtjes zijn we uit ons dak gegaan op de dansvloer.
Zaterdag hebben we eindelijk voor het eerste echt kunnen zwemmen en zonnebaden. Na al zware regenbuien was er weer eens een zonnige dag en daar moesten we natuurlijk gebruik van maken. We hebben lekker relaxt aan het water gelegen heerlijk. ’s Avonds hebben we de avond van gister nog een keer herhaald!
Zondag zijn we naar Fort Zeelandia geweest en de dierentuin. De dierentuin hadden we met een uur bekeken zo ‘groot’ was het. Echt waar die hokjes daar waren klein niet normaal. Er was een groot apenverblijf maar dat was mede mogelijk gemaakt door de Apenheul.

Nou nu ga ik maar weer eens stoppen want ik heb weer een super lang verhaal geschreven zie ik wel weer. Volgend weekend gaan we 1 nachtje op trip weer back to basic. Verder weet ik er eigenlijk weinig vanaf de jongens hebben het geregeld dus we zullen het zien.
Lieve mensen spreek jullie snel weer, via een berichtje, mailtje, smsje, bellen, skype of een rooksignaal.
Dikke kus Femke

Ik heb ook eindelijk een fotosite die werkt. Sommige hadden misschien al een site van mij deze gebruik ik niet meer. Die ging heel langzaam. Nu hebben Nicol en ik er een samen.
www.photobucket.com/nicolenfemkeinparamaribo